Ένας διωκόμενος Χριστιανός έκρυβε τόσα χρόνια αυτό το Ιερό Βιβλίο με κίνδυνο της ζωής του.

Γενάρης του 1991.Τα Ελληνοαλβανικά σύνορα ανοίγουν και ο Παράδεισος του πρώτου στην ιστορία Συνταγματικά Αθεϊστικού Καθεστώτος ξεγυμνώνεται. Έμελλε λόγω επαγγέλματος να βιώσω αυτές τις ιστορικές στιγμές στην καρδιά των γεγονότων.
Για να γραφούν όλα όσα είδαμε και ζήσαμε χρειάζεται βιβλίο, θα σταθώ μόνο σε ένα ασήμαντο φαινομενικά περιστατικό.
Ήταν οι παγωμένες ημέρες που δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες εγκατέλειπαν καταδιωκόμενοι, τον Επίγειο Παράδεισο των Αποτυχημένων στην Πράξη Υλιστικών Θεωριών.
Σκελετωμένοι άνθρωποι, πεινασμένοι, ρακένδυτοι και φοβισμένοι.
Άνθρωποι όλων των ηλικιών στιβαγμένοι μέσα σε στρατιωτικά οχήματα, τους μεταφέραμε από τα χιονισμένα βουνά και τις χαράδρες της Μουργκάνας, στους Φιλιάτες Θεσπρωτίας.

Μια ώρα περίπου ενός ορεινού, παγωμένου και δύσκολου δρόμου.

Στο τέλος μιας ημέρας πολλών τέτοιων δρομολογίων και ενώ ο στρατιώτης-οδηγός σκούπιζε την καρότσα του οχήματος, διακρίνω μέσα στο σκοτάδι να πετιέται μαζί με τα σκουπίδια και ένα βιβλίο. Το παίρνω και βλέπω ότι ήταν μια παλιά μισοσκισμένη και ραμμένη Καινή Διαθήκη στα Αλβανικά, η οποία είχε πέσει από κάποιον έτσι όπως ήταν στιβαγμένοι. Δεν υπήρχαν τα δυο πρώτα Ευαγγέλια του Ματθαίου και του Μάρκου και δεκατέσσερα σχεδόν κεφάλαια από τον Λουκά. Άρχιζε με την μισή προς το τέλος, παραβολή του Ασώτου. Έλειπαν επίσης τα πέντε τελευταία κεφάλαια της Αποκάλυψης.
Και όμως έτσι σκισμένη, μισή όπως ήταν κάποιον στήριζε.

Η ΚΙΝΑ ΕΠΕΚΤΕΙΝΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΩΣΗΣ ΓΙΑ ΠΙΟ ΔΙΕΥΡΥΜΕΝΗ ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ «ΝΟΜΙΜΟΦΡΟΣΥΝΗΣ»

Το κρατικά ελεγχόμενο πρακτορείο ειδήσεων Xinhua News Agency δημοσίευσε ότι η κινεζική κυβέρνηση εξέδωσε 23 νέες οδηγίες για την επέκταση των υποδομών ψηφιακής επιτήρησης του πληθυσμού και βαθμονόμησης των πολιτών με το σύστημα κοινωνικών πιστωτικών μονάδων (social credit system).

Το σύστημα κοινωνικής πίστωσης συγκεντρώνει προσωπικά δεδομένα και άλλες πληροφορίες από διάφορες πηγές για τη δημιουργία κατατάξεων που επηρεάζουν τα πάντα. Η συμπεριφορά που θεωρείται απαράδεκτη από το κομμουνιστικό κόμμα -όπως π.χ. η συμμετοχή σε θρησκευτική δραστηριότητα, η έκφραση διαφωνιών, κ.λπ.- μπορεί να επιφέρει τιμωρητικούς περιορισμούς.

Το νέο πλαίσιο που ανακοινώθηκε στοχεύει να καταστήσει τη συλλογή και τη μετάδοση δεδομένων πιο άμεσες μεταξύ των κυβερνητικών υπηρεσιών, με την επίκληση της αποτελεσματικότητας.

Σύμφωνα με το Xinhua News Agency, οι κατευθυντήριες οδηγίες θα επεκτείνουν την εμβέλεια του συστήματος ώστε να συμπεριλάβει «όλους τους τύπους οντοτήτων», περιλαμβάνοντας όχι μόνο ιδιωτικές επιχειρήσεις, αλλά και κυβερνητικά όργανα και κρατικές εταιρείες.

πηγή

Καθάρισον, Κύριε, τον ρύπον της ψυχής μου....

Μια φωτογραφία του  @Rafail GeRaf  ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ 

Καθάρισον, Κύριε, τον ρύπον της ψυχής μου και σώσον με, ως φιλάνθρωπος.

πηγή

Άγιος Προσδόκιος ο Νεοφανής, ασκητής στο χωριό Εμπορείο της Σαντορίνης

  Ὁ νεοφανὴς Ὅσιος (προσφυῶς ὀνομασθείς) Προσδόκιος, ὁ Ὅσιος τοῦ Ἐμπορείου τῆς Θήρας, ἦταν ἀσκητὴς στὴν ἄνικμη χαράδρα πάνω ἀπὸ τὸ Καστέλλι τοῦ Ἐμπορείου.
Ἐπέτρεψε ὁ καλὸς Θεὸς νὰ εὑρεθοῦν τὰ χαριτόβρυτα λείψανά του μὲ θαυμαστὸ τρόπο, στὶς 3 Ἰανουαρίου τοῦ ἔτους 2015.

 Σὲ ἔργα ἀνακαινίσεως τοῦ Ἱεροῦ Ἐνοριακοῦ Παρεκκλησίου τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, εὑρέθη ὁ τάφος τοῦ Ὁσίου· ἕνα καλοκτισμένο ἀρκοσόλιο στό ἐσωτερικό τοῦ ναοῦ καί μάλιστα στό νότιο τμῆμα του. Ἐκεῖ δὲν εἶχε ταφεῖ σὲ ὕπτια θέση μὲ τὰ χέρια σταυρωμένα στὸ στῆθος, ὅπως συνηθίζουμε νὰ θάβουμε τοὺς Ὀρθόδοξους ἀδελφούς μας. Εὑρέθη ὁ Ὅσιος γυρισμένος στὸ πλάϊ μὲ τὰ δυό του χέρια κάτω ἀπὸ τὸ κεφάλι, ὅπως πολλὲς φορὲς συνηθίζουμε νὰ κοιμόμαστε βάζοντας τὰ χέρια γιὰ προσκέφαλο. Προφανῶς ὁ Ὅσιος προγνώρισε τὸ τέλος του καὶ μπῆκε μέσα στὸν τάφο μόνος του προσδοκῶντας ἀνάσταση νεκρῶν. Δίπλα του βρέθηκαν ἡ πόρπη τοῦ μοναχικῆς του ζώνης καὶ κοχλιάριο Θείας Κοινωνίας. Κοιμήθηκε τὸν ὕπνο τῶν δικαίων (σέ ἡλικία 65-70 ἐτῶν ὅπως ἡ ἀνθρωπολογική ἐξέταση τῶν ἱερῶν λειψάνων ἔδειξε) πανέτοιμος πνευματικὰ καὶ ὁμολογῶντας τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, στὸ ὁποῖο φαίνεται ὅτι περιμένουμε μὲ λαχτάρα τὴν κοινὴν ἀνάσταση.

 Τὸ ρῆμα «προσδοκῶ» δὲν σημαίνει ὅτι περιμένω, ἀλλὰ ὅτι περιμένω μὲ λαχτάρα, μὲ ἀνυπομονησία. Καὶ ἐν προκειμένῳ τί περιμένω μὲ λαχτάρα; Τὸ ὁμολογοῦμε περίτρανα· τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μας. «Προσδοκῶ» σημαίνει ὅτι δὲν ἀντέχω νά ζῶ σ᾿ αὐτὸν τὸν μάταιο κόσμο χωρὶς τὸν Θεό, στὸν κόσμο ποὺ κεῖται στὸ πονηρό, ἀλλὰ περιμένω νὰ ἔλθει ὁ Κύριος, γιὰ νὰ ἀποκαταστήσει τὴν τάξη καὶ τὴν δικαιοσύνη στὸν ταραγμένο κόσμο.

Ναυπάκτου Ἱερόθεος: Οἱ συναντήσεις μου μέ τόν ἅγιο Παΐσιο.

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

  Ὁ ἅγιος Παΐσιος ἦταν πασίγνωστος ὅταν κυρίως ἀσκήτευε στό Ἅγιον Ὄρος τά τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του. Τόν ἀποκάλυψε ὁ Θεός, ἐνῶ αὐτός προσπαθοῦσε νά κρυφτῆ καί νά ἀποφεύγη τήν ἐπικοινωνία του μέ τούς ἀνθρώπους. Χιλιάδες ἄνθρωποι ἔχουν νά διηγηθοῦν κάτι ἀπό τήν συνάντηση πού εἶχαν μαζί του. Εἶχε ἕνα καταπληκτικό χάρισμα νά βλέπη τούς λογισμούς τῶν ἀνθρώπων καί τό ἐκπληκτικότερο νά τούς ἀλλάζει μέ ἕναν λόγο του, μιά ἔξυπνη πράξη του, ἕνα εὐλογημένο χιοῦμορ. Καί ὁ ἄνθρωπος πού τόν συναντοῦσε αἰσθανόταν σάν νά τοῦ ἔκανε μιά «πνευματική ἐγχείρηση» καί τοῦ ἔβγαζε ἤ τοῦ διόρθωνε τόν λογισμό πού τόν ταλαιπωροῦσε.

 Μέ ἀξίωσε ὁ Θεός νά τόν γνωρίσω καί νά τόν συναντῶ συχνά ἴσως 2-3 φορές κάθε χρόνο, μέ τήν εὐλογία τοῦ Γέροντός μου ἁγίου Καλλινίκου, Μητροπολίτου Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας. Κάθε συνάντηση μαζί του ἦταν μιά ἔκπληξη. Ἔβλεπα ἕναν ἀσκητή τοῦ «Γεροντικοῦ» τοῦ 4ου αἰῶνος μ.Χ., ἕναν «πνευματικό γιατρό», ἕναν «ἁββᾶ» τῆς ἐρήμου. Ἦταν κυριολεκτικά «διαφανής», «δοχεῖο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Πέρα ἀπό τήν θεία Χάρη πού τόν πλούτιζε, ἦταν καί εὐφυής ἄνθρωπος καί γεμάτος ἀγάπη στόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους.
 Ἄν θά ἤθελα νά συνοψίσω τήν ἄποψή μου γιά τόν ἅγιο Παΐσιο θά ἔλεγα ὅτι μιλοῦσε γιά τό «χαλασμένο» καί ὑγιές μυαλό (τούς κακούς καί καλούς λογισμούς), γιά τό «μηχανάκι τῆς καρδιᾶς» (νοερά προσευχή), γιά τίς «καραμέλλες» πού δίνει ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο γιά νά ψάξη νά βρῆ «τό Ζαχαροπλαστεῖο», γιά τόν «πνευματικό νόμο», τό ὁποῖο βλέπουμε νά ἰσχύη στήν ζωή μας, γιά τήν «ἀρχοντική ἀγάπη» τοῦ πνευματικοῦ καί τό «φιλότιμο» τοῦ ὑποτακτικοῦ, γιά τίς «παλληκαριές» πού πρέπει νά κάνουμε στήν ζωή μας, γιά «τήν θεία παρηγοριά» καί «τήν ἀνήσυχη ἀνησυχία», γιά «τήν θεία ἀφηρημάδα», γιά τό «ξεσκούριασμα τῶν πνευματικῶν καλωδίων», ὥστε νά δεχθῆ ὁ ἄνθρωπος «τό πνευματικό ρεῦμα τοῦ θείου φωτισμοῦ», γιά «τήν ὀμορφιά τῆς ψυχῆς», γιά «τήν πνευματική εὐαισθησία», γιά τόν νοῦ πού εἶναι «τό ἀναρχικό, ἄτακτο, ἀδέσποτο παιδί», γιά τήν «καρδιά πού εἶναι μουσικοσυνθέτης», «ὅταν ὁ νοῦς» πηγαίνει στούς ἀνθρώπους πού ὑποφέρουν, τότε «κεντιέται ἡ καρδιά ἀπό τόν πόνο καί ἡ εὐχή γίνεται καρδιακή» κ.ἄ.

 Ὁ ἅγιος Παΐσιος ἦταν ἕνας θεούμενος καί εὐφυής ἄνθρωπος. Ἔβλεπε «διορατικά» μέ τόν πνευματικό ἀξονικό τομογράφο του τό μυαλό καί τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου καί θεράπευε τούς λογισμούς του μέ μιά «πνευματική μεταμόσχευση». Ὁ ἴδιος ἦταν ἕνα σύγχρονο ζωντανό «Γεροντικό».

 Θά ἤθελα νά εὐχαριστήσω τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου Ἀρχιμ. Ἐφραίμ πού εἶχε τήν ἔμπνευση νά ἑτοιμασθῆ καί νά προβληθῆ αὐτή ἡ τηλεοπτική σειρά «Ἅγιος Παΐσιος, ἀπό τά Φάρασα στόν οὐρανό», πού ὄχι μόνον παρουσιάζει τήν θαυμαστή ζωή του καί τό ἔργο του, ἀλλά προσφέρει τόν θεραπευτικό τρόπο ζωῆς πού ἔχει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Φυσικά, ἀπευθύνουμε πολλές εὐχαριστίες στόν σεναριογράφο κ. Γιῶργο Τσιάκκα, τόν σκηνοθέτη καί πρό παντός τούς ἐκπληκτικούς ἠθοποιούς πού ζωντανεύουν σέ ὅλους μας, καί σέ αὐτούς πού δέν εἶχαν συναντήσει αὐτόν τόν εὐλογημένο ἄνθρωπο, τόν ἅγιο Παΐσιο, ὁ ὁποῖος μᾶς ἔδειξε τί σημαίνει «πνευματική λιακάδα».

Ὁ ἅγιος Παΐσιος σέ δύσκολες περιόδους τῆς ζωῆς μου ὑπῆρξε ἀληθινός «Προφήτης», «Βλέπων», πού μέ τόν λόγο του, τήν ἀγάπη του καί τήν προσευχή του μέ βοήθησε ἀποτελεσματικά μέχρι λεπτομερειῶν. Μιά φορά τοῦ ἔστειλα ἐπιστολή καί τοῦ ζητοῦσα τήν συμβουλή του καί ἐκεῖνος ἀντί νά μοῦ ἀπαντήση ἦλθε στήν Ἔδεσσα, κάθησε μιά ὁλόκληρη ἡμέρα γιά νά μέ βοηθήση.

Ἰδίως μετά τήν κοίμηση τοῦ Γέροντός μου ἁγίου Καλλινίκου, ὑπῆρξε πραγματικός προστάτης μου καί σέ αὐτόν ὀφείλω τήν ἐξέλιξή μου στήν Ἐκκλησία. Τότε πού «ὀρφάνευσα» ἀποδείχθηκε διακριτικός καί φωτισμένος Γέροντας!

Ἡ πολλή ἀγάπη μου πρός τό ἁγιασμένο πρόσωπό του μέ ὁδήγησε νά ὑποβάλω αἴτηση στόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο γιά τήν ἁγιοκατάταξή του, μόλις δέκα χρόνια μετά τήν κοίμησή του, τό 2004, καί ὁ Πατριάρχης μέ διαβεβαίωσε μέ ἐπιστολή του ὅτι αὐτό θά γίνη στόν κατάλληλο καιρό, ὅπως καί ἔγινε.

Ἔγραψα δύο βιβλία γιά τόν ἅγιο Παΐσιο, μέ τίτλους «Ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης ὡς ἐμπειρικός θεολόγος» (2016) καί «ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης αὐτοβιογραφούμενος» (2018), πού τά ἐξέδωσε ἡ Ἱερά Μονή Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου (Πελαγίας) τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θηβῶν, Λεβαδείας καί Αὐλίδος, ἡ Ἀδελφότητα τῆς ὁποίας Ἱερᾶς Μονῆς ὀφείλει πολλά στόν Ἅγιο Παΐσιο, δηλαδή τήν ἴδια τήν συγκρότηση καί τήν ὕπαρξή της.

Στήν συνέχεια θά δημοσιεύσω δύο κεφάλαια ἀπό τό πρῶτο βιβλίο, ἤτοι «Περιστατικά ἀπό τήν ἐπικοινωνία μου μέ τόν π. Παΐσιο» καί «Ἡ συνάντησή μου μέ τόν π. Παΐσιο τό ἔτος 1977», πρίν 48 χρόνια.
1. Περιστατικά ἀπό τήν ἐπικοινωνία μου μέ τόν π. Παΐσιο

Μέ τόν π. Παΐσιο εἶχα ἀρκετή ἐπικοινωνία. Δέν συγκρατῶ, μέ λεπτομέρειες, πολλά ἀπό τά λόγια του, ἀλλά ὅμως παραμένουν στήν μνήμη μου μερικά περιστατικά καί κυρίως ἡ ἁγία του ὕπαρξη. Μέσα μου σχηματίσθηκε ἡ εἰκόνα ἑνός ὁσίου ἀσκητοῦ-ἀναχωρητοῦ τοῦ 4ου μ.Χ. αἰῶνος. Δέν προσπαθοῦσα νά διαφυλάξω φράσεις του, γιατί εἶχε μείνει μέσα στήν καρδιά μου ὁλόκληρη ἡ ὕπαρξή του, ὁπότε γιά μένα ὁ π. Παΐσιος ἦταν ἅγιος, πέρα ἀπό ὅσα ἔκανε καί ἔλεγε.

Ὁ Πατριάρχης Τύχων κοιμήθηκε τήν 25η Μαρτίου(7/4) 1925, δηλητηρισμένος ἀπό πράκτορες τῆς Μυστικῆς Ἀστυνομίας

  Ὁ Πατριάρχης Τύχων κοιμήθηκε τήν 25η Μαρτίου 1925, δηλητηρισμένος ἀπό πράκτορες τῆς Μυστικῆς Ἀστυνομίας (κατά τήν ὁμολογία τοῦ Ἐπισκόπου Μαξίμου τοῦ Σερπούχωφ). 

 Δύο ἡμέρες πρίν, τήν Κυριακή 23η Μαρτίου, τέλεσε τήν τελευταῖα του Θεία Λειτουργία καί χειροτόνησε τόν Ἐπίσκοπο Ἐφραίμωβ Σέργιο (ἔπειτα Ἐπίσκοπο Μπουζουλούκ, Ἱερομάρτυρα, ὁ ὁποῖος κατασπαράχθηκε ζωντανός ἀπό ἀρουραίους ! τό 1930). Τά τελευταῖα του λόγια ἦταν: “Ἡ νύχτα θά εἶναι βαθειά καί θά διαρκέσει πολύ” (κατά τόν διακονητή του Κωνσταντῖνο Panshkevich).

Τό γεγονός τῆς δολοφονίας του προκύπτει – ἐκτός ἀπό τήν μαρτυρία τοῦ Ἐπισκόπου Μαξίμου – καί ἀπό τήν αὐτοβιογραφία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Πιτιρίμ Λαντίγκιν (Μεγαλοσχήμου Πέτρου, + 1957), τήν ὁποία διέσωσε ὁ Μοναχός Ἐπιφάνιος. Τίς σχετικές πληροφορίες ὁ ἀρχιεπ. Πιτιρίμ τίς εἶχε πάρει ἀπό τούς δύο διακονητές τοῦ Τύχωνος, τούς ὁποίους γνώριζε ἀπό παλιά, καί ὁ Μοναχός Ἐπιφάνιος τίς κατέγραψε ὅταν διάβασε τήν χειρόγραφη αὐτοβιογραφία τοῦ Πιτιρίμ, τήν ὁποία ἔγραψε λίγο πρίν τυφλωθεῖ.

 Κατά τόν ἀρχιεπ. Πιτιρίμ ὅλα ἄρχισαν τό βράδυ τῆς παραμονῆς τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου (24. 3. 1925), ὅταν ὁ Πατριάρχης Τύχων ξεκίνησε γιά τόν Καθεδρικό Ναό, γιά νά χοροστατήσει στόν ἑσπερινό. Τότε ἐμφανίσθηκε ὁ Μητροπ. Τβέρ Σεραφείμ (Ἀλεξάντρωφ, ἤδη μυημένος στό σχέδιο σοβιετοποιήσεως τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, στή συνέχεια συνεργάτης τοῦ Μητροπ. Σεργίου), ὁ ὁποῖος τόν ἐμπόδισε νά βγεῖ μέ τό αἰτιολογικό, ὅτι ἦταν ἀσθενής καί ἐπέμενε νά καλέσουν ἕναν γιατρό. Παρά τίς ἀντιρρήσεις τοῦ Τύχωνος ἐμφανίσθηκε ἕνας “γιατρός”, τόν ἐξέτασε, τοῦ σύστησε νά ξαπλώσει καί ζήτησε ἀπό τόν ἕναν ἀπό τούς διακονητές νά τόν συνοδεύσει στό πλησιέστερο φαρμακεῖο, ὅπου ἕνα “φάρμακο” ἑτοιμάσθηκε ἀμέσως. Μόλις ὁ Πατριάρχης πῆρε τό “φάρμακο” κατέρρευσε! Ὅταν ἔφθασε ὁ προσωπικός του γιατρός, τόν βρῆκε ἀναίσθητο καί σ’ αὐτή τήν κατάσταση τόν μετέφερε μέ ἀσθενοφόρο στό νοσοκομεῖο. Ἐκεῖ, παρά τίς προσπάθειες τῶν γιατρῶν, ὁ Τύχων κατέλειξε, τήν 3η πρωϊνή τῆς 25ης Μαρτίου 1925…

  Ἡ κηδεία του ἦταν κάτι τό πρωτοφανές γιά τήν ταραγμένη ἐκείνη ἐποχή. Παρά τίς κυβερνητικές ἀπαγορεύσεις τῶν δημοσίων λατρευτικῶν ἐκδηλώσεων, οἱ καμπάνες ὅλων τῶν ναῶν τῆς Μόσχας κτυποῦσαν πένθιμα καί ἑκατοντάδες χιλιάδες πιστῶν παρακολούθησαν τόν ἐνταφιασμό του στή Μονή Ντόνσκοϊ, συμμετεχόντων 58 Ἐπισκόπων. Τό Λείψανο τοῦ Πατριάρχου κατατέθηκε στόν χειμερινό ναό τῆς Μονῆς.

Τόν Μάϊο τοῦ 1991, μετά τήν ἐπιστροφή τῆς Μονῆς στό Πατριαρχεῖο Μόσχας, κατά τήν διάρκεια ἐργασιῶν μετά ἀπό πυρκαγιά, βρέθηκε ὁ τάφος τοῦ μαρτυρικοῦ Πατριάρχου καί τήν 19. 2. 1992 ἀνακομίσθηκε τό Λείψανό του, τό ὁποῖο βρέθηκε ἀδιάφθορο.

 Εἶναι χαρακτηριστικό, ὅτι ἄφθαρτα βρέθηκαν καί τά ἄμφια του, ἀκόμη καί τά φύλλα δάφνης πού ὑπῆρχαν στό φέρετρο (εἶχε κηδευθεῖ τήν Κυριακή τῶν Βαϊων τοῦ 1925). Σύμφωνα μέ αὐτόπτες μάρτυρες στό ἄφθαρτο Λείψανο τοῦ ἁγ. Τύχωνος μποροῦσε κανείς νά διακρίνει μέ εὐκολία τά χαρακτηριστικά τοῦ προσώπου του, ἐνῶ ἡ εὐωδία του ἦταν καταπληκτική… Ἡ μνήμη του τιμᾶται τήν 25η Μαρτίου/7 Απριλίου καί ἡ Ἀνακομιδή τοῦ Λειψάνου του τήν 19η Φεβρουαρίου.

Η αλήθεια για τον Καποδίστρια(Γερόντισσα Φιλοθέη)

                               

Ο πόθος του γέροντος Σάββα Αχιλλέως για την ιερωσύνη

Ὁ πατὴρ Σάββας Ἀχιλλέως γεννήθηκε στὸ ὀρεινὸ χωριὸ τῆς Λευκωσίας, τὴν ὄμορφη Ἅλωνα, στὶς 2 Αὐγούστου τοῦ ἔτους 1930. Ἦταν τὸ πέμπτο καὶ τὸ μικρότερο παιδὶ μιᾶς φτωχικῆς ἀγροτικῆς οἰκογένειας. Γονεῖς του ἦταν οἱ εὐσεβεῖς καὶ θεοφοβούμενοι ἄνθρωποι: ὁ Ἀχιλλῆς καὶ ἡ Ἑλένη.

Πατήρ Σάββας Αχιλλέως:
 «Μικρὸ παιδὶ τοῦ δημοτικοῦ σχολείου δὲν ἔλειπα ἀπὸ τὴν ἐκκλησία. Ἤμουν πάντοτε ὁ βοηθὸς τοῦ γέροντος ἱερέα τοῦ χωριοῦ μου καὶ κάθε βράδυ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἀπήγγειλα τὸν Ὕμνο πρὸς τὴν Παναγία μας. Ὅταν μαζευόταν ὅλη ἡ οἰκογένεια στὸ φτωχικό μας σπιτάκι, ἔπιανα στὰ χέρια μου τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ ἔψαλλα ἐπιμελῶς τὸ Εὐαγγέλιο εἰς ἀκρόασιν τῶν γονέων μου καὶ τῶν μεγαλυτέρων ἀδελφῶν μου. Ἤμουν τὸ πέμπτο καὶ τὸ μικρότερο ἀπὸ ὅλα τὰ παιδιὰ τῆς οἰκογένειάς μου. Οἱ γονεῖς μου ἦταν εὐσεβεῖς καὶ φιλοπάτριδες καὶ ἀγαποῦσαν πολὺ τὴν Ἑλλάδα καὶ ἐμφύτευσαν αὐτή τους τὴν ἀγάπη στὴν ἁγνὴ καρδούλα τῶν παιδιῶν τους.

 Ἀνεπτύχθη μέσα μου ἡ φλογερὴ ἐπιθυμία νὰ ἀξιωθῶ κἄποτε νὰ ἱερωθῶ. Ἔβλεπα τὸν ἱερέα στὸν δρόμο μου καὶ ὅταν ἐκεῖνος προσπερνοῦσε στεκόμουν καὶ τὸν παρακολουθοῦσα καὶ τὸν θαύμαζα. Παρακαλοῦσα Τὸν Θεὸ νὰ φτάσω κἄποτε στὸ ὕψος αὐτὸ τῆς Ἱερωσύνης. Σκεφτόμουν ὅμως καὶ ἔλεγα: «αὐτὸς ποὺ συνάντησα τώρᾳ στὸ δρόμο μου εἶναι Θεολόγος ἱερέας. Ἐγὼ ἕνα φτωχόπαιδο, πῶς θὰ σπουδάσω καὶ πῶς θὰ ἀξιωθῶ νὰ ἔχω ἕνα Πτυχίο Θεολογίας;». Θεολογία ἔλεγα…! Μὰ ὑπάρχει μεγαλύτερη ἐπιστήμη σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο, νὰ μιλᾷς καὶ νὰ διδάσκῃς τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ; Καὶ συζητοῦσα πάντοτε μὲ τὸν ἑαυτό μου καὶ μόνος μου ἀναλογιζόμουν τὸ μέγα βάρος τῆς Ἱερωσύνης. 

 Πέρασαν τὰ χρόνια, ἀλλὰ ὁ πόθος μου γιὰ τὴν Ἱερωσύνη δὲν μὲ ἐγκατέλειπε. Ἔφθασα στὴν Ἱερὰ Μονὴ καὶ ἔμαθα πολλὰ γιὰ τὸ μέγα μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης. Εὑρισκόμενος κἄποια μέρα στὴν μεγάλη αὐλὴ τῆς ἱερᾶς Μονῆς, σκεφτόμουν τὶς δυσκολίες τοῦ λειτουργήματος. Περισσότερο ἀναλογιζόμουν τὴν ἀναξιότητά μου γιὰ τὸ πῶς θὰ μποροῦσα νὰ ἐπωμισθῶ ἕνα τέτοιο βάρος. Ἔνοιωθα, ἕνα δέος, ἕναν μεγάλο φόβο. Κάμινος, ὅμοια μὲ τὴν κάμινο τοῦ Ναβουχοδονόσορος, ἡ ὁποία δέχθηκε τοὺς τρεῖς παῖδας καὶ ἀκόμα μεγαλύτερη ἀπὸ ἐκείνη εἶναι τὸ μέγα μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης. Νὰ ἀναλάβω, λοιπόν, ἕνα τέτοιο βάρος; Αὐτὸ σκεφτόμουν καὶ αὐτὸ μὲ βασάνιζε. Ἢ νὰ μὴν ἀναλάβω καὶ νὰ στρέψω τὴν προσοχή μου σὲ ἕνα ὁποιοδήποτε ἐπάγγελμα; Μοῦ ἐρχόταν ὅμως πάλι ἡ εἰκόνα τῶν ἱερέων ποὺ συναντοῦσα στοὺς δρόμους καὶ πόσο τοὺς θαύμαζα. Θαύμαζα τὴν μεγαλοπρέπεια καὶ τὸ Ἀγγελικὸ σχῆμα, τὸ ὁποῖο τοὺς περιέβαλε. Μὲ καταλάμβανε ὁ ἱερὸς πόθος νὰ τοὺς μιμηθῶ. 

Πατέρας και γιός εκάρησαν μοναχοί...

«Ἐνδύσασθε χιτῶνα τῆς σωτηρίας, ζώσασθε τὴν ζώνην τῆς σωφροσύνης, δέξασθε τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ, τοὺς πόδας τοὺς νοητοὺς ὁπλίσατε, τῆς ἐγκρατείας τοῖς ὅπλοις, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν». (Τροπάριον ἐκ τῆς Μοναχικῆς κουρᾶς).

Διπλή μοναχική κουρά στην Σκήτη της Σίχλας στην Β.Α.Ρουμανία.Πατέρας και γιός   εισήλθαν στην τάξη των μοναχών, στην επουράνια και αγγελική οδό που οδηγεί στην Βασιλεία των Ουρανών παίρνοντας τα όνοματα Θεόδωρος και Δαμασκηνός.

Η προστάτιδα της σκήτης,η Οσία Θεοδώρα της Σίχλας,να τους φωτίζει και να τους σκέπει

Μπροστά στο θάνατο...

 

πηγή

Θαυμαστή τοῦ Σωτῆρος ἡ δι' ἡμᾶς φιλάνθρωπος γνώμη...

Μια από τις πιο χαρακτηριστικές και διδακτικές παραβολές του Κυρίου (αλλά και ποια υστερεί;) είναι εκείνη του ανωνύμου πλουσίου και του πτωχού Λαζάρου, στην οποία αναφέρεται η υμνογραφία της Ε΄ Κυριακής των Νηστειών, παράλληλα με την τιμωμένη οσία Μαρία την Αιγυπτία. 

Είναι από εκείνες τις διδασκαλίες όπου ο Κύριος με λιτό αλλά ξεκάθαρο τρόπο μίλησε για την βεβαιότητα της μέλλουσας αιώνιας ζωής και την εκεί κατάσταση δυο κατηγοριών ανθρώπων που μας είναι λίγο-πολύ γνωστές. Δεν εστιάζει σε διαφορές δογματικές, κανονικές, ηθικές και άλλες, αλλά στη διαγωγή του καθενός από τα δύο πρόσωπα και στον τρόπο της ζωής του: χλιδή και εγκόσμια ευφροσύνη και αδιαφορία για τους άλλους ο ένας, φτώχεια, στέρηση και κακοπάθεια ο άλλος. Ποια είναι όμως η κατοπινή εξέλιξη του καθενός; Η παραβολή δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας, και βέβαια τονίζει ξεκάθαρα ότι η πρόληψη της κατάστασης είναι δυνατή στην παρούσα ζωή, εφόσον θέλουμε να συμμορφωθούμε με τον νόμο του Θεού.

Ας κλείσουμε τη σύντομη αυτή αναφορά με το ιδιόμελο απόστιχο του τελευταίου κατανυκτικού Εσπερινού:

Θαυμαστὴ τοῦ Σωτῆρος ἡ δι' ἡμᾶς φιλάνθρωπος γνώμη· τῶν μελλόντων γὰρ τὴν γνῶσιν ὡς παρόντων κεκτημένος, τοῦ Λαζάρου καὶ τοῦ πλουσίου τὸν βίον ἐστηλίτευσε· τῶν ἑκατέρων οὖν τὸ τέλος ἐνοπτριζόμενοι, τοῦ μὲν φύγωμεν τὸ ἀπηνὲς καὶ μισάνθρωπον, τοῦ δὲ ζηλώσωμεν τὸ καρτερὲς καὶ μακρόθυμον, πρὸς τὸ σὺν αὐτῷ τοῦ Ἀβραὰμ κόλποις ἐνθαλπόμενοι βοᾶν· Δικαιοκρῖτα Κύριε, δόξα σοι.

Και σε νεοελληνική απόδοση:

Θαυμαστή είναι η φιλάνθρωπη γνώμη του Σωτήρος για μας. Διότι, έχοντας την γνώση των μελλόντων σαν να είναι παρόντα, ζωγράφισε τον βίο του πλουσίου και του Λαζάρου. Βλέποντας λοιπόν το τέλος του καθενός, ας αποφύγουμε του ενός τη σκληρότητα και μισανθρωπία, και ας ζηλέψουμε του άλλου την καρτερία και μακροθυμία, ώστε μαζί μ’ αυτόν να αναφωνούμε μέσα από τη θαλπωρή των κόλπων του Αβραάμ: Δικαιοκρίτα Κύριε, δόξα σοι.

antonispapagiannis

Ο παπα-Φώτης για τις ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ

Ο παπα-Φώτης ήταν κάθετα αρνητικός στις εκτρώσεις. Υποστήριζε πως η κάθε έκτρωση είναι φόνος.
Αυτό δηλαδή που και η Εκκλησία τονίζει. Γι' αυτό κατά καιρούς έστελνε αυστηρές επιστολές στους μαιευτήρες της πόλης μας, όταν μάθαινε πως είχαν προβεί σε έκτρωση.
Το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούσε ήταν βαρύ ομολογουμένως. Στη συνέχεια καταγράφε ορισμένα μόνο αποσπάσματα από μερικές επιστολές του, χωρίς καμία αλλοίωση ή ορθογραφική διόρθωση:
- "Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Φώτιος Λαυριώτης, πρός τ΄ ἀνθρωπόμορφα τέρατα, τούς διαπρεπεῖς Νηπιοκτόνους τού στυγεροῦ ἐγλήματος, τά ὄργανα τοῦ Διαβόλου, τα δυστυχισμένα ὄντα τοῦ Νοσοκομείου,τούς ἑκατομμύρια φοράς χειροτέρους τοῦ Ἡρώδου, τούς ἐπιόρκους καί καταστροφείς τῆς άνθρωπότητος καί τῆς Ἑλλάδος καί ἀνωτέρους τοῦ Ἑωσφόρου...."

(π. Αθανασίου Γιουσμά, "παπα-Φώτης ο Μυτιληνιός, γέροντας ασκητικός και ιδιόρρυθμος", Μυτιλήνη 2012).

πηγή

Αν ήμουν ο διάβολος δεν θα ερχόμουν χρησιμοποιώντας βία αλλά ευκολία.

   “Αν ήμουν ο διάβολος δεν θα ερχόμουν χρησιμοποιώντας βία αλλά ευκολία. Θα τους έδινα ό,τι θέλουν, και ό,τι έχουν ανάγκη, θα τους έκανα να νιώθουν ομοιογενείς αλλά εντελώς μόνοι, θα τους έκανα να ψυχαγωγούνται διαρκώς αλλά να είναι σιωπηλά κενοί, θα θόλωνα τις γραμμές μεταξύ της αλήθειας και της άποψης, μέχρι που τίποτα να μην σήμαινε κάτι. 

Θα τους δίδασκα να κυνηγάνε την ντοπαμίνη (ευχαρίστηση) και όχι τον σκοπό, να λατρεύουν τον εαυτό τους αλλά να μισούν αυτό που είναι.

Δεν θα τους κατέστρεφα με πόλεμο, αλλά θα τους κατέστρεφα με την απάθεια κρατώντας τους αποπροσανατολισμένους και “μουδιασμένους” απλά να σκρολάρουν στα κινητά τους, διαρκώς να σκρολάρουν. 

Θα διέλυα την οικογένεια επαναπροσδιορίζοντάς την, κάνοντας τους πατεράδες προαιρετικούς, τις μητέρες εξουθενωμένες και τα παιδιά μπερδεμένα. Θα έδινα στα παιδιά ένα τηλέφωνο πριν ακόμα προλάβουν να πουν τις πρώτες τους λέξεις και θα παρακολουθούσα τα μυαλά τους να σαπίζουν αργά, γλυκά, ήσυχα και το πιο εκπληκτικό από όλα δεν θα ήξεραν ποτέ πως είμαι εγώ! Θα το ονόμαζαν ελευθερία!”

πηγή

Νεομάρτυρας Χριστού.Ο ορθόδοξος Τατάρος Ilyas Safovich Safiullin δολοφονήθηκε άγρια ​​στη Μόσχα από μουσουλμάνο

 

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ..

https://ruskline.ru/news_rl/2025/04/05/novyi_muchenik_za_hrista

Αφού ορισμένοι θέλετε να καταρρίπτετε εθνικούς μύθους, πάρτε άλλον ένα: Αδαμάντιος Κοραής!

***Αυτή που γέννησε τον Καρλομάγνο, τον Ναπολέοντα και τον Χίτλερ...

****Τό μίσος τοῦ Κοραῆ καί τοῦ Βελουχιώτη πρός τόν Καποδίστρια!

Πέθανε σαν σήμερα, 6 Απριλίου 1833.
Τον μαθαίνουμε ως "πνευματικό αρχηγό" της Επανάστασης κι ότι σήκωσε την πεσμένη Ελλάδα!
Μπούρδες!
Πέρα από το γεγονός ότι ζούσε για χρόνια στην ασφάλεια του Παρισιού κι έγραφε ανενόχλητος φιλολογικά έργα, θεωρούσε τους Έλληνες αγροίκους και αμαθείς. Ποθούσε διακαώς να τούς μορφώσει με τα διδάγματα της Γαλλικής Διανόησης και να τούς ωθήσει (ίσως και κάποια στιγμή) σε κοινωνική επανάσταση.
Διαφώνησε με την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, η οποία ξέσπασε όταν ο ίδιος ήταν 73 ετών.
Θεωρούσε ότι οι Έλληνες δεν είχαν ακόμη μάθει την έννοια της ελευθερίας και ήθελαν ακόμη ...30 χρόνια!
Οι Έλληνες υπόδουλοι που ζούσαν στην καυτή ανάσα του Σουλτάνου, των Οθωμανών, των μπέηδων και των γενιτσάρων δεν ήξεραν τι σημαίνει ελευθερία και θα την μάθαιναν από τα κείμενα του φιλολόγου Κοραή από το Παρίσι!
Μάλιστα...
Σφοδρός πολέμιος του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ (για προσωπικές αντιπάθειες από τα χρόνια που και ο Κοραής ήταν νέος στη Σμύρνη και όχι για τις φαντασιώσεις των αποδομητών) και σφοδρός πολέμιος του Ιωάννη Καποδίστρια.
Και μόνο που κατηγορούσε αυτά τα δύο πρόσωπα, αρκεί για να είναι ο αγαπημένος των φιλελέ και φιλελέφτ ιδεολόγων της Ιστορίας και μάς τον έχουν επιβάλει ως την πιο σημαντική προσωπικότητα της Επανάστασης!

https://theologosnaf.blogspot.com/2025/04/blog-post.html

Η πρώτη λάρνακα του Αγίου Σάββα της Καλύμνου

 

Η πρώτη λάρνακα του Αγίου Σάββα της Καλύμνου.Ανοίγει μία φορά τον χρόνο την ημέρα της γιορτής του προς προσκύνηση

Ο επίσκοπος Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος στην Ιερά Μονή Οσίου Δαυίδ

Το σέμνωμα της εκκλησίας του Χριστού ο επίσκοπος Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος  στην Ιερά Μονή Οσίου Δαυίδ στην Εύβοια

πηγή

Μαρτυρία θαυμαστή περί του γέροντος Τύχωνος του Αγιορείτου

Αφήγηση γέροντα ηγουμένου (τελευταίο πνευματικοπαίδι του χαρισματούχου παπα-Φιλάρετου του Κωνσταμονίτη).

 Όταν ήμουν νεαρός μοναχός με την ευλογία του γέροντά μου Φιλάρετου πήγα να εξομολογηθώ στον παπα-Τύχωνα τον Ρώσο, τον γέροντα του π.Παισίου. Αφού μας δέχθηκε, του είπαμε γιατί πήγαμε και ξεκίνησα την εξομολόγηση.

Έλεγα με σκυμμένο κεφάλι τις αμαρτίες μου και όσο περνούσε η ώρα ένιωθα τον αυχένα μου να μουσκεύει. Δεν ήξερα τι συμβαίνει. Μόλις τελείωσα την εξομολόγηση και σήκωσα το κεφάλι είδα τον παπα-Τύχωνα να κλαίει με πολλά δάκρυα, τα οποία έπεφταν πάνω στο κεφάλι μου όση ώρα έκανα την εξομολόγηση!

Ο παπα-Τύχων ήταν ρώσος και μιλούσε μόνο σπαστά ελληνικά. Όταν όμως άρχιζε να μας συμβουλεύει μετά την εξομολόγηση εμείς ακούγαμε τα λόγια του στην καθαρεύουσα, σε γλώσσα όμοια με αυτή που μιλούσε ο αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος!

Είθε να έχουμε την ευχή του και τις πρεσβείες του στον Κύριο μας για την σωτηρία της ψυχής μας.

πηγή

Σημαία του 5ου Συντάγματος του Ελληνικού Στρατού....1918....

Ο Γάλλος Στρατηγός Franchet d'Espèrey απονέμει το Croix de Guerre (Πολεμικός Σταυρός) στη σημαία του 5ου Συντάγματος του Ελληνικού Στρατού στις 26 Ιουνίου 1918

Past in Color Χρώμα στο Παρελθόν

-------Και μετά μας πούλησαν στην Εκστρατεία της Μικράς Ασίας όπως πούλησαν το Ναύαρχο των "Λευκών" Κολτσάκ στους Κόκκινους Μπολσεβίκους.

Άγιος Σάββας ο ''εν Καλύμνω'': «Ο ακτήμων μοναχός,υψιπέτης αετός»

Είναι κάποια πράγματα που γίνονται στην ζωή μας που έχουν μια ιδιαίτερη αξία, γιατί αποδεικνύουν ότι έχουν λόγο για να γίνουν και δεν είναι τυχαία.
Αυτό συνέβη με τον άγιο Σάββα τον «εν Καλύμνῳ». Πριν χρόνια διάβασα τον βίο του, μού έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, και θέλησα να μοιραστώ το ενδιαφέρον αυτό συναξάριό του με τα παιδιά της Σύναξης των νέων μας, και τώρα με όλους εσάς.
Θα σας αναφέρω αρχικά μερικά βιογραφικά στοιχεία για τον άγιο.
Με αυτόν τον τρόπο θα ξεκινήσω, να παρουσιάσω την αγιασμένη του μορφή, ενώ στην συνέχεια θα εστιάσουμε σε μερικά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του βίου του, της πνευματικότητάς του.
Ο Όσιος Σάββας λεγόταν Βασίλειος και γεννήθηκε το 1862 στην Ηρακλείτσα της Ανατολικής Θράκης.
Οι γονείς του, Κωνσταντίνος και Σμαραγδή, ήταν πτωχοί και άσημοι, αλλά πιστοί.
Έτσι, ο Βασίλειος μεγάλωσε έχοντας βαθιά πίστη και μεγάλη ευσέβεια. Από μικρή ηλικία ήθελε να μιμηθεί την άσκηση των αγίων, γεγονός που φανέρωνε την ειδική κλήση που είχε.
Μόλις σε ηλικία δώδεκα ετών, ο νεαρός Βασίλειος άφησε την δουλειά που τού δημιούργησε ο πατέρας του για να εργαστεί.
Δεν του άρεσε γιατί η ψυχή του ποθούσε κάτι άλλο, μια άλλη, διαφορετική ζωή.
Η αγάπη του για τον Χριστό μεγάλωνε και ενώ μόλις βρισκόταν στην εφηβική του ηλικία είχε κατασταλάξει ότι ποθούσε την μοναχική πολιτεία.
Ο άγιος επισκέφτηκε ευλογημένα περιβόλια στο διάβα της ζωής του και συνέλεξε διάφορα άνθη. Έτσι, έγινε και ο ίδιος ένα «μυρίπνοο άνθος».
Έγινε εύοσμος από την επίγεια ζωή του ακόμα. Επισκέφτηκε, λοιπόν, τα Ιεροσόλυμα, την καρδιά της Ορθοδοξίας, το Άγιο Όρος, το κατεξοχήν περιβόλι της Παναγίας, την Πάτμο, το νησί της Αποκαλύψεως και την Αίγινα, τον αγιασμένο αυτό τόπο.
Και από τα τέσσερα αυτά περιβόλια κορφολόγησε και «έχτισε» μέσα του μια νέα καρδιά. ( Ψλ.50,12)
Κατευθύνθηκε, σύμφωνα με το συναξάριό του, αρχικά, στο Άγιον Όρος, στην Ιερά Σκήτη της Αγίας Άννης, όπου για δώδεκα χρόνια ζει και μαθητεύεται στην μοναχική ζωή, με συνεχή προσευχή και αυστηρή άσκηση.
Έντονη ήταν και μια άλλη επιθυμία του, να επισκεφθεί τους Αγίους Τόπους, την οποία πραγματοποιεί, αφού πρώτα διέρχεται από την γενέτειρά του. Δέος ένιωσε όταν αντίκρισε τον Πανάγιο Τάφο!
Στην Αγία Γη, αποφασίζει και εισέρχεται στην Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου Χοζεβά, όπου μετά από τριετή δοκιμασία, διάγοντας ενάρετο βίο, κείρεται μοναχός (1890), ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα, αποστέλλεται από τον ηγούμενο της μονής Καλλίνικο, στην Σκήτη της Αγίας Άννης, να μάθει την τέχνη της αγιογραφίας κοντά στον αρχιμανδρίτη Άνθιμο.
Το 1902  χειροτονείται διάκονος και το επόμενο έτος πρεσβύτερος. Μέχρι το έτος 1906  είναι ο εφημέριος της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού.
Εκεί θα γνωρίσει μια σπουδαία εκκλησιαστική μορφή, τον τότε αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, τον μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και καθηγητή του Πανεπιστημίου, ο οποίος εκτιμούσε βαθύτατα τον Άγιο Σάββα.
Λίγο αργότερα, το 1907  επανέρχεται στη μονή Χοζεβά, όπου ασκείται ακόμα πιο αυστηρά, με τέλεια υπακοή, άκρα ταπεινότητα, χαμαικοιτία και στέρηση παντός υλικού αγαθού, εκπληρώνοντας το πατερικό λόγιο: «o ακτήμων μοναχός, υψιπέτης αετός».

Το έτος 1916  επιστρέφει στην Ελλάδα. Πηγαίνει στην Πάτμο, στο ιερό νησί της Αποκαλύψεως, όπου διαμένει για δύο χρόνια. Στο ιερό Σπήλαιο έζησε μοναδικές πνευματικές και λειτουργικές αναβάσεις και εμπειρίες.
Μετά την διακονία του στην Πάτμο έρχεται στην Αθήνα. Εκεί, θα μάθει ότι τον αναζητά ο άγιος Νεκτάριος, γι’ αυτό και ταξιδεύει στην Αίγινα για να τον συναντήσει.

Στην Αίγινα διακονεί με αυταπάρνηση και αφοσίωση τον Άγιο μέχρι την ημέρα της κοιμήσεώς του. Η συγκαταβίωση του Αγίου Σάββα με τον Άγιο Νεκτάριο, τον μητροπολίτη Πενταπόλεως, τόν βοήθησε να ανέλθει γοργά, αλλά σταθερά τις βαθμίδες της πνευματικότητος.

Ὕβρις τῆς φύσεως (Κυριακή Ε΄ Νηστειῶν. Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία)

Ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, μετά ἀπό 47 ὁλόκληρα χρόνια στήν ἔρημο, συναντιέται μέ τόν Ἅγιο Ζωσιμᾶ.

Ἐξομολογουμένη ἡ Ὁσία Μαρία λέει στόν Ἅγιο Ζωσιμᾶ: Εἶχα μέσα μου ἀχόρταγη ἐπιθυμία, ὄχι ἐπί χρήμασι, νά κυλίομαι μέσα στόν σαρκικό ἔρωτα. Ποιά ἦταν ἡ ζωή μου; Ἦταν τό «διά παντός ἐκτελεῖν τήν ὕβριν τῆς φύσεως». Καί θεωροῦσα ὅτι αὐτή ἦταν ἡ ζωή μου.

Μέ τήν φράση της αὐτή ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία μᾶς ἐπισημαίνει ξεκάθαρα, ὅτι ἡ σαρκική μεῖξις ἔξω ἀπό τόν γάμο εἶναι μία «ὕβρις τῆς φύσεως».

Στήν πατρίδα μας, στήν ἁγιοτόκο Ἑλλάδα, πρίν ἀπό μερικές δεκαετίες οἱ περισσότεροι νέοι, ἄνδρες καί γυναῖκες, ἔφταναν στόν γάμο ἁγνοί καί ἀμόλυντοι. Ἡ σαρκική μεῖξις πρό τοῦ γάμου ἐθεωρεῖτο μολυσμός, ντροπή καί ἀτιμία.

Τώρα τά ἔχουμε διαλύσει ὅλα! Οὔτε οἱ πρό τοῦ γάμου σαρκικές σχέσεις, ἀλλά οὔτε καί οἱ μετά τόν γάμο ἐξωσυζυγικές ἀναζητήσεις ὑπολογίζονται ὡς «ὕβρις τῆς φύσεως». Σήμερα οὔτε ὁ λεγόμενος πολιτικός γάμος, οὔτε τά σύμφωνα συμβίωσης θεωροῦνται σχέσεις πορνείας.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔλεγε πώς στήν ἐποχή μας ἡ ἁμαρτία ἔγινε μόδα καί δέν μᾶς προκαλεῖ ἐντύπωση. Ἀλλά αὐτή ἡ μόδα εἶναι περιφρόνηση τοῦ Θείου Νόμου, εἶναι «ὕβρις τῆς φύσεως» ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία.

Τά διδάγματα πού μᾶς προσφέρει ὁ βίος καί ἡ ἐξομολόγηση τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας εἶναι ἐξόχως ἐπίκαιρα καί ἀφυπνιστικά ὄχι μονάχα γιά τόν ἁπλό λαό, ἀλλά καί γιά ὅσους ποιμένες ἔχουν ἐγκαταλείψει ἐντελῶς τά αὐστηρά ἀλλά ἀληθινά κηρύγματα τῆς μετανοίας.

Φώτιος Μιχαήλ, ἰατρός

Λέξεις και φράσεις του Ακαθίστου Ύμνου ~lexicon_quizz

 https://www.fyrebox.com/play/rnnzpp6o9yqa0o66qp?fbclid=IwY2xjawJdI_tleHRuA2FlbQIxMQABHsqS4aPb8yMFSn0siHbnpdL18mw0cfY4EuQ6dCsUDcnOld30Dvw7zrmmmvHV_aem_Gxr66BaE2JKybT231oRaxg

ΤΟ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΔΕΝ ΕΠΕΤΡΕΨΕ ΝΑ ΤΕΘΕΙ ΠΡΟΣ ΨΗΦΙΣΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ ΤΗΣ ΣΑΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

 Στις 3 Απριλίου 2025, η Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου υιοθέτησε ένα ψήφισμα  με το οποίο καταδικάζει το Ιράν για την εκτέλεση εκατοντάδων πολιτικών κρατουμένων κάθε χρόνο και ζητά την ανάκληση της θανατικής ποινής δύο διακεκριμένων ακτιβιστών που αντιμετωπίζουν επικείμενη εκτέλεση.

Ωστόσο, όταν αρκετοί ευρωβουλευτές θέλησαν να προσθέσουν μια τροπολογία για να καταδικαστεί επίσης και η απάνθρωπη μεταχείριση των γυναικών σύμφωνα με τον νόμο της σαρία και να προειδοποιήσουν για την ραγδαία εξάπλωση του ισλαμικού νόμου στην Ευρώπη σε κοινότητες μουσουλμάνων, το Κοινοβούλιο μπλόκαρε την πρωτοβουλία πριν καν οι ευρωβουλευτές προλάβουν να ψηφίσουν γι' αυτήν. Επίσης η τροπολογία καλούσε την Κομισιόν να «απέχει από την προώθηση οποιασδήποτε κουλτούρας που δεν αναγνωρίζει την ίση αξιοπρέπεια ανδρών και γυναικών».
Η πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Roberta Metsola απέρριψε την τροπολογία ως απαράδεκτη επειδή ήταν άσχετη με το ψήφισμα για την επιδείνωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράν!

πηγή

https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/RC-10-2025-0220_EN.html

https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/B-10-2025-0222_EN.html

Ακάθιστος Ύμνος: Ένα αριστούργημα άφταστης τελειότητας, με άρωμα Βυζαντινό

Ο Ακάθιστος Ύμνος είναι το ποιητικό αριστούργημα που ψάλλεται στις εκκλησιές μας την 5η εβδομάδα της Σαρακοστής, ως επισφράγισμα όλων των εβδομαδιαίων ακολουθιών των Χαιρετισμών.

Αυτός ο θεσπέσιος ύμνος έχει τη μοναδικότητα ότι συνταιριάζει την πίστη και την ιστορία του ρωμαίικου γένους. Έχει για κοινές ρίζες του το Βυζάντιο και την Ορθοδοξία, καθώς ξεκίνησε να ψάλλεται στα μέσα του 7ου αιώνα, όταν επί αυτοκρατορίας Ηρακλείου, η Κωνσταντινούπολη σώθηκε από τη μεγάλη πολιορκία των Αβάρων. Μια σωτηρία που η παράδοση απέδωσε σε θαυματουργικές παρεμβάσεις της Παναγίας και στην ψυχωμένη αντίδραση των χριστιανών, αφού ο Πατριάρχης Σέργιος ευλόγησε τα τείχη της Βασιλεύουσας με την εικόνα της Παναγίας των Βλαχερνών και προσευχήθηκε στην Υπέρμαχο Στρατηγό να σώσει την Πόλη.

Ο Ακάθιστος Ύμνος είναι ένας περίλαμπρος κήπος, γεμάτος από θεολογικά άνθη που ευωδιάζουν παρηγοριά και σωτηρία. Δεν είναι απολύτως σίγουρο ποιος έγραψε αυτόν τον εξαίσιο ύμνο, αλλά οι περισσότεροι μελετητές αποδίδουν την αρχική μορφή του στον Ρωμανό τον Μελωδό, και δεν αποκλείεται να έγιναν και κάποιες προσθήκες αργότερα. Αποτελείται από 24 Οίκους (στροφές) και ο καθένας από αυτούς ξεκινάει από το αντίστοιχο γράμμα της ελληνικής αλφαβήτου. Οι 12 Οίκοι καταλήγουν στο «Χαίρε νύμφη ανύμφευτε» και οι άλλοι 12 στο «Αλληλούια». Ένας εγκωμιαστικός και ευχαριστήριος Ύμνος με απόλυτη συμμετρία στη σύνθεσή του.

Κανένα νά μήν κατηγορεῖς, νά μήν περιγελᾶς, νά μήν πικραίνεις

 Κανένα νά μήν κατηγορεῖς, νά μήν περιγελᾶς, νά μήν πικραίνεις. Να μήν ὀργίζεσαι. Μή σκεφτείς ποτέ πώς ἔχεις κάποια ἀρετή. Φυλάξου νά μή λές, “ὁ τάδε ζεῖ καλά, ὁ δεῖνα ζεῖ ἄσωτα”, γιατί αὐτό ἀκριβῶς σημαίνει τό «μή κρίνετε» (Ματθ. 7:1. Λουκ. 6:37). 

 Ὅλους νά τούς βλέπεις μέ τό ἴδιο μάτι, μέ τήν ἴδια διάθεση, μέ τήν ἴδια σκέψη, μέ ἁπλή καρδιά. Ολους να τούς δέχεσαι σάν τό Χριστό. 

 Μήν ἀνοίξεις τ' αυτιά σου σέ ἄνθρωπο πού κατακρίνει, οὔτε, πολύ περισσότερο, νά εὐχαριστιέσαι μ' αυτά που λέει. Εσύ νά κρατᾶς τό στόμα σου κλειστό. Λίγο να μιλᾶς καί πολύ νά προσεύχεσαι. 

 Μά οὔτε κι αὐτόν πού κατακρίνει ἤ κάνει ὁποιαδήποτε ἄλλη ἁμαρτία να καταδικάσεις μέ τό λογισμό σου.

 Τά δικά σου σφάλματα να βλέπεις πάντα καί τόν ἑαυτό σου μόνο να καταδικάζεις καί νά ἐξουθενώνεις. Νά, ἔτσι θα κερδίσεις τη βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Ἁγίου Νήφωνος Κωνσταντιανῆς.Ένας Ασκητής Επίσκοπος, Ὑποθῆκες ζωῆς 

πηγή

Χαῖρε, γέφυρα μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν...

 Η Παναγία χαρακτηρίζεται από τον Άγιο Ιωσήφ τον Υμνογράφο, τον ποιητή του κανόνα του Ακαθίστου Ύμνου, ως «η γέφυρα όντως η μετάγουσα εκ θανάτου πάντας προς ζωήν τους υμνούντας σε». 

 Μία γέφυρα αποτελεί ένα πέρασμα πάνω από ένα ποτάμι ή και μία θάλασσα, από ένα τμήμα ενός βουνού προς ένα άλλο. το πέρασμα αυτό μεταφέρει τους ταξιδιώτες με ασφάλεια από ένα μέρος σε ένα άλλο, ώστε να φτάσουν στον τελικό προορισμό τους. 

 Ο υμνογράφος δεν διστάζει να χαρακτηρίσει την Παναγία ως γέφυρα, η οποία όμως έχει κάποιες διαφορές σε σχέση με το ανθρώπινο έργο. Η Παναγία ως γέφυρα μεταφέρει από τον θάνατο στη ζωή όσους την υμνούν. Ο προορισμός είναι ο τελικός για κάθε άνθρωπο. Ζωή είναι ο Χριστός και μάλιστα ο Αναστημένος Χριστός. Ο κόσμος του Χριστού είναι η Βασιλεία του Θεού, στην οποία ο θάνατος δεν έχει θέση, γιατί ο Χριστός τον νίκησε διά του Σταυρού και της Αναστάσεως. Δεν έχουμε να κάνουμε άλλο ταξίδι μετά το πέρασμα, καθότι έχει εκπληρωθεί ο σκοπός της ύπαρξής μας, που είναι εξ αρχής η ομοίωση με τον Θεό, τουτέστιν η κοινωνία με Αυτόν. Και η Παναγία είναι γέφυρα, ασφαλής και χωρίς κλυδωνισμούς από τους αέρηδες και τις βροχές της ζωής, τους πειρασμούς και τις δοκιμασίες, διά της οποίας ζούμε τον Χριστό.

Κάθε φορά πού λειτουργούσε ή Αγία Τράπεζα ευωδίαζε!

Κάθε φορά πού ό παπα- Δημήτρης ο Γκαγκαστάθης Λειτουργούσε στον Ιερό Ναό του χωριού του, τους Αγίους Ταξιάρχες, η Αγία Τράπεζα ευωδίαζε!
Η ευωδία παρουσιαζόταν κυρίως μετά την Μεγάλη Είσοδο, όταν τοποθετούσε τα Άχραντα Μυστήρια πάνω στην Αγία Τράπεζα!
Άλλοτε πάλι, η ευωδία παρουσιαζόταν την ώρα της επικλήσεως του Αγίου Πνεύματος, στον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων!
Συχνά έβαζε βαμβάκι κάτω από το αντιμήνσιο πριν αρχίσει η Θεία Λειτουργία , και τελειώνοντας, το βαμβάκι μυροβολούσε.
Το γεγονός αυτό το μαρτυρούν πολλοί, που συγκλονίσθηκαν και τονώθηκαν στην πίστη!
Το άρωμα της Αγίας Τράπεζας δυνάμωνε τον σεβαστό λειτουργό και τον ανακούφιζε.
Κάποτε έβγαινε τόσο άφθονο, ώστε δυσκολευόταν ν΄αναπνεύσει. .
Μια φορά μάλιστα η ευωδία έβγαινε σαν ένας μικρός στύλος καπνού και πλημμύρισε όλη την εκκλησία.
'Οταν ο παπα- Δημήτρης , ζήτησε και τη γνώμη του π. Φιλοθέου Ζερβάκου , εκείνος απάντησε: " Δεν πρέπει ν΄αμφιβάλλουμε ότι πρόκειται για ένα παράδοξο θαύμα.
Το πιο βέβαιο είναι πως η ευωδία προέρχεται από τη θυσία του Ιησού Χριστού, που σαν Αμνός σφαγιάζεται πάνω στην Αγία Τράπεζα για τις αμαρτίες μας''.

Η αυταπάτη της μακροθυμίας

[...] Το βιβλίο της Κλίμακος του αγίου Ιωάννη του Σιναΐτη δουλεύει τόσο πολύ με το ασυνείδητο επειδή ενδιαφέρεται για την ποιότητα της σχέσης μας με τον Θεό. Αυτό καλό είναι να το θυμόμαστε, διότι πολλές φορές μάς παρασύρουν εξωτερικά στοιχεία, όπως το αν κάποιος δηλώνει ότι πιστεύει ή ότι οι άνθρωποι εκκλησιάζονται.

Η Κλίμακα μας θυμίζει αυτή την ξεχασμένη αλήθεια, ότι σημασία έχει η ποιότητα του πώς θρησκεύουμε, πώς συνδεόμαστε με τον Θεό. Έτσι λοιπόν αρχίζει να λεπτολογεί τα θέματα με τρόπο που μπορεί να εκπλήξει κάποιους:

 «Μα γιατί σκάβει τόσο βαθιά, γιατί ψάχνει τόσες λεπτομέρειες;». Αλλά θα δούμε τι ωραία ευρήματα φέρνει στην επιφάνεια αυτό. Από όλο το τεράστιο υλικό της Κλίμακας, επέλεξα τέσσερα στοιχεία προς εξέταση, ως παραδείγματα, τα οποία θεωρώ ενδεικτικά.

Πρώτο στοιχείο. Ο Άγιος Ιωάννης ασχολείται με αυτό που θα ονομάζαμε «αυταπάτη της μακροθυμίας». Δεν είναι δικές του λέξεις, είναι δικές μου. Λέει ότι, σε περιπτώσεις που δεχόμαστε μια προσβολή, μια βλάβη, κάτι το οποίο μας ενόχλησε από τον άλλον, η σιωπή μας καταλήγει σε «μνησικακίας αποθήκη»· αυτή είναι η δική του φράση. Ο άνθρωπος αποθησαύρισε μνησικακία. Γιατί; Επειδή αποφασίσαμε να σιωπήσουμε.
Και τι θα έπρεπε να κάνουμε δηλαδή; Πρέπει καθέναν που μας ενοχλεί να τον βρίζουμε, να ξεσπάμε, να εκδικούμαστε;

 Όχι, δεν λέει αυτό. 

Αυτό που θέλει ο Άγιος Ιωάννης να αποφύγουμε είναι να μην έχουμε την αυταπάτη ότι, επειδή σιωπήσαμε, το ξεπεράσαμε. Ότι επειδή δεν αντιδράσαμε, συγχωρέσαμε. Αυτό είναι κάτι που συχνά συμβαίνει, μέσα από ασυνείδητους μηχανισμούς.

Άγιος Ανδρέας Κρήτης και η Αγία Μαρία η Αιγυπτία

Ο Μέγας  Κανόνας του Αγίου Ανδρέα της Κρήτης διαβάζεται δύο φορές κατά τη Μεγάλη Σαρακοστή. Διαβάζεται για πρώτη φορά την πρώτη εβδομάδα της Σαρακοστής, το πρώτο τετραήμερο. Τη δεύτερη φορά διαβάζεται το απόγευμα της Τετάρτης της πέμπτης εβδομάδας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Μαζί με αυτόν τον κανόνα διαβάζεται στη λειτουργία και ο βίος της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Γι' αυτό και αυτή η μακρόχρονη λειτουργία ονομάστηκε « O Μέγας Κανών ».

Αυτοί οι δύο άγιοι , o Άγιος Ανδρέας Κρήτης και η Αγία Μαρία η Αιγυπτία συχνά απεικονίζονται δίπλα- δίπλα σε εικόνες. Δεν είδαν ποτέ ο ένας τον άλλον κατά τη διάρκεια της ζωής τους και η ζωή τους ήταν εντελώς διαφορετική.

Από τα νιάτα του, ο Άγιος Αντρέας αγαπούσε τη σιωπή και την προσευχή. Μεγάλωσε σε ένα από τα πιο αυστηρά μοναστήρια της Παλαιστίνης, τη Λαύρα του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου. Εκεί, δουλεύοντας επιμελώς, βρήκε εκείνο τον πνευματικό θησαυρό, που κατά τον Χριστό δεν αξίζει όλος ο κόσμος.
Έχοντας φτάσει στα ύψη της πνευματικής τελειότητας, ο Άγιος Ανδρέας σκέφτηκε να περάσει τις υπόλοιπες μέρες του στο αγαπημένο του μοναστήρι του Αγίου . Σάββα, αλλά με την Πρόνοια Θεού διορίστηκε επίσκοπος της νήσου Κρήτης.
Ήδη σε μεγάλη ηλικία, στολισμένος με πολλά πνευματικά χαρίσματα, έχοντας κάνει πολλά θαύματα, έγραψε το κύριο έργο της ζωής του , τον Μεγάλο Κανόνα της Μετανοίας. Για όλες τις γενεές των Χριστιανών, αυτό το έργο θα παραμείνει ένα εγχειρίδιο, το Α΄ και το Β΄ της μετάνοιας.

Η Αγία Μαρία η Αιγυπτία είχε μια εντελώς διαφορετική ζωή.

Τι είναι αγαπητοί μου, ο Μέγας Κανών, που ψάλλει σήμερα η Εκκλησία μας;

 «Τι είναι αγαπητοί μου, ο Μέγας Κανών, που ψάλλει σήμερα η Εκκλησία μας;
Είναι μια ανθοδέσμη από λουλούδια αθάνατα του Αγίου Πνεύματος, λουλούδια της εκκλησιαστικής ποιήσεως των βυζαντινών μας χρόνων!
Όλα στάζουν μέλι , γλυκύτητα, νοήματα μεγάλα!Τελειώνουν με το ωραιότερο απ΄ όλα που λέει:"Ψυχή μου , ψυχή μου , ανάστα τι καθεύδεις;

Μητροπολίτης Αυγουστίνος Καντιώτης.